Joan den ostiralean Gazteluetako 66. promozioaren agurra ospatu genuen ekitaldi oso zirraragarri batekin. Ikasleen eta promozio osoaren talde-argazkiak atera ondoren, eta eguraldi txarra zela eta, ekitaldia eskola barruan egin zen, non graduazio-txapela aurkeztu eta eskolako irakasle eta administrazioarekin bazkaria partekatu zen.
Alfonso Fernández Urbano ikastaroko ikasleak hitz hunkigarri batzuekin zuzendu zitzaien ikaskideei, eskolak utzi dien ondarea bizitzen jarraitzera animatuz.
" Arratsalde on, Don Mikel, irakasle eta lankideok:
Ez dakit zutaz, baina ikasturte hasieran egoeraz jabetuago nengoen orain baino. Gaur promozioaren agurra da. Agur eskolari. Gazteluetako 15 urteen amaiera. Erraza dirudien arren, ez da batere erraza. Are gutxiago ikastaro hau, beste 15ak bezala sufritua izan dena.
Horizontean bereiztezina zirudien egun hau —galdetegiz eta matematikako lanez betea— hurbiltzen joan da, gure eskuetan egon arte. Gozatu nahi dut, laster hain urrun egongo baita berriro, ezen denborarekin (edo ardoarekin) ahaztu ere egin baitezakegu. Lehenik eta behin, argi utzi nahi nuke plazer eta ohore bat dela ez bakarrik zuen aurrean hitz egitea, baizik eta zuekin EGOTEA ere. 66. promozioaren barruan.
Aukera hau baliatu nahi nuke hiru gauza esateko. Lehenik eta behin, eskerrak eman, gero mesede bat eskatu eta azkenik, pentsamendu bat partekatu zurekin.
In Gazteluetatik urruntzen zaren heinean, konturatzen zara hemen izan genitzakeen garai txar asko beste edozein lekutan okerragoak izango zirela eta eskola hau benetan burbuila utopiko bat dela. Beraz, uste dut merezi eta bidezkoa dela 12 urtez gozatu dugun ingurune positibo honetan lagundu dutenak gogoratzea eta eskerrak ematea. Horien artean, Opus Dei, gurearen antzeko eskolak sortu dituena hezkuntza kristau baten esparruan. Apaizak, beti presente daude formazio horretan bertan laguntzeko. Eskolan egunero lan egiten duten pertsonak, guretzat dena erosoagoa eginez: idazkaritzan, mantentze-lanetan eta jantokian.
Eta batez ere zuri eskerrak; Gure irakasleak, inolako konpromisorik gabe, ez dira guri irakastera mugatu, baizik eta gutaz, pertsona gisa dugun hazkundeaz eta balioetan dugun garapenaz ere arduratu dira. Zuek gabe, bidaia eder hau ez zen berdina izango. Eskerrik asko onagatik eta txarregatik.
Baina ez da bidezkoa institutuko irakasleei meritu guztia ematea. Uste dut keinu pentsakorra izango litzatekeela, gaur bezalako egun batean, 3 urte genituenetik gurekin egon diren irakasleak gogoratzea. Seaskako irakasleak, institutukoak, eskola zentralekoak, bigarren hezkuntzako lehen urteetakoak, azken urteetakoak, gaur gurekin bazkaria partekatzen dutenak barne.
Ikastaro honetan, beste edozeinetan bezala, gaur egungo berriei buruzko eztabaidak eta iruzkinak sortu dira klasean. Ia beti mundua zein txarra den erlazionatuta. Ekonomian, gizartean, politikan, gerretan... Bazegoen irakasle bat, horietako batean, gelditu, guri begiratu eta "zein mingarria" irribarre batekin esan ziguna: "Zuen esku dago".
Gaur egun etorkizuneko ingeniari, abokatu, mediku, enpresari, psikologo... inguratuta aurkitzen dut neure burua. Baina ez dago inongo gaietako notarik esaten duena, ez dena erregistro akademikoetan agertzen, ez digun banderarik eta marrak ematen, eta hala ere, gehien gustatzen zaidana da jende on asko hemendik datorrela.
Pertsona ona izatea, sinplea eta baita haurtzaroaren itxura ere badirudi ere, leiala, zintzoa eta zintzoa izatea esan nahi du, nahiz eta gezurra esatea eta pantaila baten atzean ezkutatzea hain erraza izan. Gure betebeharrak ahalik eta ondoen betetzea da, gutxienekoa egitea eta gaizki egitea hain erraza denean. Ez da inoren aprobetxamendua aprobetxatzen. Gauzak gaizki doazenean da, are okerrago dagoela dakizunari irribarre egitea. Zaila izan arren, beti da bide zuzena hartzea.
Pertsona ona izateak ez du esan nahi diru asko irabaztea, oso famatua izatea edo gutxi lan egitea. Batere ez. Baina fedea dut mundua aldatzeko jende ona behar dela. Eta pozten naiz gaur hemen hainbeste gaudela.
Eskatzen dizudan mesedea da eskolan partzialki lortu ahal izan duguna inoiz ez galtzea eta beti harro egon gaitezen horretaz.
Promozioari buruz: Aurten horretan pentsatzen aritu naiz, pabiloiaren mugak begira; eta ez gara promozio berezi bat: ez bereziki onak, ezta bereziki txarrak ere. Beste promozio bat besterik ez gara. Gure irakasle gehienen begietan, eskolaren begietan eta etorkizuneko gainerako promozioen eta 65 iraganekoen begietan. Gure klaseko argazkia 65. promozioaren ondoan egongo da, 66. promozioa osatuz, eta datorren urteko 67. promozioaren ondoan. Eta hori izango da eskolan utziko dugun marka ia guztia.
Beraz, zerk egiten gaitu desberdin? Uste dut gakoa dela jakitea sustapen hau dela garrantzitsuena gutako bakoitzarentzat. Hau da gure klasea, zeinaren parte garen, zeinetan ekarpena egin dugun, eta zeinak lagundu digun, modu batera edo bestera, ikasle, lankide eta pertsona gisa hazten. Uste dut hori dela gakoa: gurea dena baloratzea eta ez kezkatzea nahi duguna ez izateaz.
Ingurura begiratzen baduzu, bizitza osoan zehar elkarrekin egon, barre egin eta negar egin dituzun pertsonak ikusiko dituzu. Gehienok Seaskatik hona elkarrekin gaude; 15 urte elkarrekin. Ez al da nahikoa hainbeste urtez elkarrentzat ezinbestekoak izan garela jakitea? Bakoitzak duen onarekin eta txarrekin, elkarri lagundu diogun pertsona talde bat osatu dugu. 12 urte behar izan genituen amaitzeko. Baina hona ekarri gaitu, gaur egun garena izatera, Haur Hezkuntzatik gaur egun garenekin egotera. Gure inperfekzio bakoitzarekin, gure inperfektua —baina gurea— sustapena forjatu da. 66.a. Baliteke Gazteluetan arrasto sakonik ez uztea —irakasle batzuek ukatzen duten arren—, baina bai uzten gaitu bakoitzarengan, nahi dugun ala ez.
Horregatik nahi nuke gure klaseari omenaldia egitea. Maiatzaren 27a, kirol jaialdiaren eguna, ia ziur aski denok elkarrekin egongo garen azken eguna izango da. Bihotz-bihotzez eskatu nahi dizuet, desfilean goazenean, bandera eskuan, uniformea ezin hobeto jarrita eta garbi-garbiarekin eta martxaren soinura; Eskolako 12 ikastaroak berrikusi. Oroitzapen horiei heltzen diezu, zure bizitza horren menpe balego bezala. Pentsatu ikasi duzunaz, jaso dituzun jipoiez, zure irakasleez (esperientzia onak edo txarrak izan diren kontuan hartu gabe) eta zure ikaskideez —horietako batzuk ia anaiak ziren egun hartan—, eta bizi ezazu hiltzear bazina bezala. Izan ere, desfile horren ondoren, zu zarena egin zaituzten oroitzapen eder horiek euripean malkoak bezala galduko direla dirudi. Baina ezer ez da hiltzen gogoratzen dugun bitartean.
Mila esker denagatik."
